Het nieuwe jaar bracht ons reeds meermaals een vers laagje sneeuw. Dus wat zou het worden op deze geplande winterwandeling in februari, terugdenkend aan vervlogen herinneringen van voorbije winterwandelingen in de sneeuw te Bossuit (2006) en Rollegem-Kapelle (2012).
Vandaag vielen er op de middag nog wat natte vlokjes maar de weersvooruitzichten waren positief.
Geen regen en GEEN sneeuw… en de zon kon gaan schijnen. Dus wij hoopvol voor goed wandelweer op onze wandelnamiddag. Groot was ook onze vreugde om alweer een talrijke groep van 30 wandel enthousiastelingen te mogen verwelkomen op de overvolle platse van Aalbeke. Geen nood, ieder zocht een plekje en we konden na begroeting en een nieuwjaars–wandelwens van start in dit nieuwe kwb/femma werk/wandeljaar. Direct bij aanvang van de wandeling hadden we een stevig klimmend steegje voor de boeg. Deze oude kasseiweg, een kerkwegel of processieweg uit het verleden, is een onontdekte trage weg die ons leidde richting Hoogmolen, en daarna naar één van de hoogste punten te Aalbeke met zicht op Rollegem en heel ver weg op de einder de Mont Saint-Aubert. Deze 7,5 km lange landschapswandeling liet ons genieten van prachtige en weidse vergezichten met rondom ons een typisch zicht van zacht glooiende heuvels. Ieder van ons kon alweer met deze wandeling een -natuurlijk- buitenmoment beleven, allen eensgezind met gelijkgezinde wandelaars. Zo zijn wij, het kwb & femma wandelteam, en menige wandelaars blijvend in beweging.
Alzo, ieder volgt zijn weg … te voet of met de auto? En zo geschiedde destijds want gedurende onze wandeling zagen we de invloed van de ingrijpende gevolgen gepaard gaande met de aanleg van de E17 (1966-’68) en het daaropvolgend klaverblad (1978), waarbij het agrarisch landschap rond Aalbeke grondig werd omgewoeld. Zo typeren de hoge fabrieksschouwen van de omliggende pannenfabriek de Aalbeekse habitat alsook de hoge overgebleven ‘terrils’. Dit zijn levende overblijfselen van de 11 ha afgegraven grond om de aanleg te kunnen verwezenlijken als doortocht van de E17. Alsook domineert het 35m hoge monument ‘De Sjouwer’ het zicht. Dit was reeds van bij de aanvang van onze wandeling een mikpunt, want daar konden we eventjes halt houden voor een tussenstop. Naar jaarlijkse traditie was onze wintermobiel er ter plaatse om zogezegd even te klinken met een nieuwjaarsdrink en te verbroederen - verzusteren met kwb/femma vrienden en vriendinnen.
Een warme wijn of chocomelk met een stukje broodpudding warmt ieder wat op en hier valt de beslissing dan maar om de groepsfoto te nemen voor de analen.
Tevreden blikken allen terug op een leuke namiddag in de vorm van een groepswandeling en genieten nog even na in de plaatselijke kroeg ‘De Labberleute’ bij Dieter te Aalbeke .
Het kwb & Femma wandelteam
*Ter info: Het monument ‘De Sjouwer’ werd in 1974 opgericht ter ere van de seizoenarbeiders (trimards of franschmans) die naar Nord-Pas-de-Calais trokken om seizoenarbeid te verrichten. Het staat op een stapeling van 11 ha afgegraven grond. Aan de voet staat een eeuwig groene boom die je in geen enkele plantengids zal aantreffen. De boom is een telecommunicatiemast die met groene kunststof gecamoufleerd werd. Laat deze boom een aandenken zijn aan de loze plannen om de heuvel te bebossen om zo terug het Potijzerbos te laten herrijzen…
